Şiddet ve Modern Anarşist Devrim
Merhaba, bu yazımda şiddet ve devrim ilişkisinden, doğru bilinen yanlışlardan ve Modern Anarşist felsefenin bu konuya olan yaklaşımından bahsedeceğim.
Arada istisnalar olsa da, çoğu devrim şiddet ile yakından ilişkilidir, şiddet ve kan bu devrimlerin parçası olmuştur. Bu sebeplerden “bir devrim yapılacaksa şiddet kaçınılmazdır” gibi bir genel kanı mevcuttur. Bu sebeplerden özellikle Fransız devrimi üzerinde çeşitli sanat figürleriyle şiddet yüceltilir.
Ancak devrim sadece bir rejimi devirmekten ibaret değildir, hatta en kolay kısımlarından birisi budur. Asıl zorluk sonradan gelir, yani devrilen rejimin yaptığı işlerde en az devrik rejim kadar başarılı olmak durumundasınız. Burada şiddet hiç bir işe yaramaz. Şiddeti kullanmaya devam ederseniz Robespierre dönemindeki Fransa, Stalin dönemindeki Soyvet Rusya gibi olursunuz.
Devrimciler daha çok devrimin kendisine yoğunlaştıkları için, devrim sonrasına pek kafa yormadıkları hep aynı yerde çakılırlar. Devrim sonrası için sorunlu da olsa elle tutulur bir şeyler düşünen Karl Marx gibi figürler vardır. O yüzden bu açıklarını kapatmak için günün şartlarına uygun olmasa da bu felsefelere sıkı sıkı tutunurlar.
Aslında başka çareleri de pek yoktur. Çünkü bu topluluklar rakipleri olan rejimin yıkılmasına o kadar odaklanmışlardır ki, başka hiçbir şey yapmazlar.
Oysa devrim sonrası çok öncesinden simüle edilmeli, test edilmeli ve uygulanmalıdır. Bu topluluklar bunu kendi içinde yapmalıdır, savundukları sistem her neyse, bu sistemi kendi içlerinde yaşatmalıdır.
Modern Anarşizm “sürekli devrim” anlayışıyla tam olarak bunu yapmayı hedefler. Sistem kendi içinde test edilmeli ve optimum stratejiler tespit edilip uygulanmalıdır. Sistem yaşamalı ve sürekli olarak devinmeli gelişmelidir.
Modern Anarşizm de şiddeti etkin olarak kullanır. Ancak Modern Anarşizm’in şiddet cebir, kaba kuvvet tanımı farklıdır. Bizim şiddetimiz bilgidir, zekadır know-how’dur. Bu konularda yıkmak istediklerimizden daha iyi değilsek devrim yapmaya da hakkımız yoktur. Bilginin şiddetinde, bilgiler arası yaşanan savaşlarda da, kimsenin burnunun kanamasına gerek yoktur. Kaba kuvvet, kan, bunlar ancak acizlerin, akılsızların yöntemleri olabilir.
Modern Anarşizm’de devrim gelecekte beklenen kutlu bir güne sıkışmaz. Örgütlenmenin her tarafına yayılır, her yeni destekçi bir devrimdir, her yeni uygulama, her yeni geliştirme, her yeni düzeltme aynı zamanda bir devrimdir. Bu yüzden Modern Anarşizm bir devleti yıktığı anda da değişen pek bir şey olmayacaktır. Devrim Modern Anarşizm tüm dünya’da egemen bir güç haline gelse bile duramaz. Durduğu anda yozlaşması bozulması kesindir ve yok oluşa giden süreç başlar. Aynı sebeplerden başı sonu belli bir Modern Anarşist külliyat en başından yazılamaz. Yazılırsa şayet Karl Marx ve onun felsefesiyle aynı akıbeti paylaşır. Sistem bir tabanı sahip olduktan sonra, uygulanarak test edilerek gelişmelidir. Bu yüzden Modern Anarşizm modelinin daha geniş bir versiyonunu yazmaktan vazgeçtim.
Toparlayacak olursak, Modern Anarşistlerin sopası tüfeği, know-how, bilgi ve zekadır. Çünkü bu bilgi devrimiyle birlikte dünyada da artık böyledir. Kim daha zekiyse, kim daha akıllıysa o baskındır, o kabadayıdır. Bu kabadayı kimseyi dövmez, kimsenin burnunu kanatmaz.
Bizim hedefimiz budur. Modern Anarşizm diğer devrimci fikirler gibi kimseye sahte umut pompalamaz, kimseyi kandırmaz. Yol çetindir ama apaçıktır, gerçektir, sahteciliğe yer yoktur.
Kişisel olarak bu felsefenin yukarıda yazdığım hedeflere ulaşmasına benim şahit olmam, imkansız dememeyim ama oldukça zayıf bir ihtimal. Çünkü elimde yeteri kadar kaynak yok, olacak gibi de durmuyor, iyi bir hatip değilim vb. pek çok zaafım var. En fazla yazabilirim böyle. Belki küçük bir grup olabiliriz.
Ama bu felsefenin bir gün bu hedeflere ulaşacağına ve dünyada cenneti yaratacağına en az varlığım kadar eminim. Bunları kaçırmak biraz arabesk duygular yaratmıyor da değil. Umarım uzaklardan bir yerlerden görebilirim bu günleri.
